Tagarchief: Bekentenissen van een cultuurbarbaar

We zijn er dus niet in geslaagd hem ervan af te brengen, zucht de Grijze Man. De minister heeft vastgehouden aan de titel van zijn boek.

‘Je moet die serie echt zien. Je zal ze zo goed vinden, dat je er verslaafd aan geraakt. Ik ben er zeker van.’ Woordvoerster Eva heeft er een handje van weg om anderen haar willetje op te leggen.

De Grijze Man hoort zijn schoonzus vijftien jaar geleden nog klagen dat in de Brusselse klas van haar dochter meer dan de helft van de leerlingen thuis Frans spreekt. In het Nederlandstalig onderwijs hé!

Hoewel de Grijze Man in het vijfde leerjaar ooit een spreekbeurt hield met de titel Brugge, de mooiste stad van de wereld, kan je hem moeilijk een stadsmens noemen.

Respect. Het laatste woord van Sven Gatz katapulteerde de Grijze Man terug naar Lissabon, vanwaar hij pas enkele dagen geleden thuis was gekomen na een prachtige citytrip met zijn vrouw.

Zouden er nog veel Vlamingen dromen van een carrière als filmster? De Grijze Man vroeg het zich af toen hij de eerste regels las die Sven Gatz over cultuur en geld op papier had gezet. Dromen over Hollywood. Ja, misschien … Lees verder →

‘Hij heeft kleren aan’, zegt Ziggy. Eva buigt zich wat verder naar voren om beter uit het raam te kunnen kijken, maar ze ziet hem niet. ‘In de keuken’, zegt Ziggy. Ja, nu ziet ze hem. Voor het eerst in … Lees verder →

(Vorig jaar publiceerde minister Sven Gatz een boek over cultuur. In die “Bekentenissen van een cultuurbarbaar” mocht ik mijn alter ego de Grijze Man introduceren, die aan het einde van elk hoofdstuk zijn bedenkingen formuleerde. Lezers van deze blog kennen … Lees verder →