Een plooifiets. Dat aanbod kreeg mijn oudste dochter van haar werkgever, als alternatief voor opslag. Ze zijn in, die plooifietsen. Sinds enkele jaren al deden ze hun intrede op de trein. Best wel sympathiek, behalve wanneer de trein in het spitsuur overvol zit en daar nog wat plooifietsen de doorgang belemmeren, een zitplaats blokkeren of reizigers doen struikelen.
Lees verder
In twee eerdere blogposts over Bob Dylan heb ik al uitgebreid zijn album “Desire” uit 1976 bewierookt ( Lessen in Dylan 15 en 16). Terwijl het toen vooral ging over “Hurricane” en “Sara”, wil ik het hier even hebben over “Joey”.
De geschiedenis woekert om ons heen en blijft ons parten spelen. Ze leeft in herinneringen en strooit lessen in het rond. Soms ook lessen die niet herinnerd worden als ze nodig zijn. In de auto hadden Joan en ik het over vroeger en nu, over politiek en muziek, over oude vrienden en kennissen, over vrouwen en kinderen, de inmiddels grote en hun nieuwe kleine. Op de achterbank las Winke “Oorlog en terpentijn” van Stefan Hertmans. Af en toe keek ze op, de oren gespitst, om niets te missen van iets dat ze nog niet wist. Lees verder
Terwijl hij me een of andere wetenswaardigheid vertelde, legde de onschuldige hand van minister Sven Gatz op de rand van mijn bureau een boek: “Nooit meer slachten”, van Paul Shapiro en met een voorwoord van Yuval Noah Harari. Lees verder
Wat hebben we nu binnengehaald, dacht ik vijf jaar geleden toen ik de eerste tekst die Ziggy had geschreven, onder ogen kreeg. Foute woorden, een dt-fout, vreemde zinsconstructies, anglicismen en vooral: een overdaad aan passiefvormen. Onze junior op de perscel, zuchtte ik, zou nooit een deftige perstekst kunnen schrijven, als dat eens nodig zou zijn. Lees verder
De gemeente Haacht heeft tijdens de vorige eeuw heel wat oorlogsleed te verduren gekregen. Tussen 2014 en 2018 leefde de gemeente sterk mee met de herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog. We hebben er zelfs een belevingscentrum in Tildonk aan overgehouden en fanfare Toeterdonk zorgde met De Engelenburcht voor een meeslepende muziekvoorstelling over de vreselijke gebeurtenissen in het dorp tijdens de Grote Oorlog.
Lees verder
Als de schaduw die verdwijnt, de nieuwe roman van Antonio Muñoz Molina, speelt zich (hoofdzakelijk) af in Lissabon en verwijst naar de vlucht van James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King. Ik hou van Molina, van Lissabon en van King, dus was het boek meteen uit het rek gegrist. Lees verder
