Met veel plezier en ook wat volharding heb ik De spiegel en het licht gelezen. Dit boek begon en eindigde met een onthoofding. Tussenin gaf Hilary Mantel in ruim twaalfhonderd bladzijden vorm aan het laatste deel van haar schitterende trilogie over het leven van Thomas Cromwell. Voor de eerste twee delen, Wolf Hall en Het boek Henry, won de historica telkens de Man Booker Prize. Lees verder
Terug in Hombeek zat ik wat lui in de zetel op mijn smartphone te facebooken, wordfeud woordjes te zoeken, mails te checken, whatsappjes te beantwoorden, kortom de normale zooi te doen waartoe zo’n ding me telkens als ik hem openklap verleidt.
Lees verder
Sinds het thuiswerken de Grijze Man de meeste werkdagen in zijn kot gekluisterd houdt, droomt hij vaker dan vroeger weg bij schone luchten, veelal doorkruist door vogels. Dat is niet zo moeilijk: hij is woonachtig in een dakappartement in het slaperige dorp Wespelaar. Lees verder
Uitgeput in La Folie
De langste tocht was meteen ook de laatste. Van Hotel Le Châtelet stapten we naar het twee kilometer oostelijker gelegen Saint-Paul-de-Fenouillet, om daar een heuvelkam te beklimmen die ons terug helemaal naar het westen zou voeren. Het doel van de tocht was de katharenburcht van Puilaurens. Daar zouden we nooit aankomen.
Lees verder
Een aangenaam glooiend pad door de valleien brengt ons van Duilhac-sous-Peyrepertuse naar een echt hotel met een zwembad, een tweetal kilometer verder dan het stevig uit de kluiten gewassen dorp Saint-Paul-de-Fenouillet. Tussen Saint-Paul-de-Fenouillet en Cubières-sur-Cinoble splijt een kloof de heuvels.
Lees verder
Zondag is normaal een rustdag. Maar niet die zondag. Het was wel een feestdag: op ons programma stond de Peyrepertuse, een van de mooiste en grootste katharenburchten. Daarvoor moesten we zo’n vijftien kilometer stappen naar Duilhac-sous-Peyrepertuse, en dan alleen nog de steile heuvel beklimmen waarop de burcht als een kers op de taart wachtte. Lees verder
Met een fris hoofd en uitgeslapen benen in een korte broek stappen we ’s ochtends de deur van La Taverne in Cubières-sur-Cinoble uit om de beklimming van de Pech (of Pic) de Bugarach, 1.230 meter hoog, aan te vatten.
Met een stevig Engels ontbijt in de maag en de wandelstokken offensief uitgeschoven beginnen we om kwart voor tien aan de afgesloten burchtruïne van Quillan aan de tocht van 24 kilometer naar Bugarach.
Lees verder
Nu de testen na onze terugkeer negatief uitgevallen zijn, kan de titel boven dit bericht blijven staan. Het tweede deel van onze tocht door het land van de katharen was lastiger dan de eerste (zie de vijf blogposts getiteld Onder katharen op deze site). Door de organisatorische beperkingen te wijten aan het virus dat ons leven nog altijd bepaalt. Maar vooral door de langere en zwaardere wandeltochten langs de Sentier Cathare. Lees verder
Aangezien het in Los Guajares om en bij de 35 graden warm was, stelde Marianne voor wat verkoeling te gaan opzoeken op de Pico Veleta, de 3.396 meter hoge berg in de Spaanse Sierra Nevada.
Lees verder
Peter Dejaegher 