Categorie archief: familie
De shaker
Terwijl ik me met zevenmijlslaarzen door de circa drieduizend bladzijden dikke trilogie van Ken Follett over de twintigste eeuw spoed, is mijn moeder het ouderlijk huis aan het opruimen, in afwachting van haar verhuizing naar een appartement. Ze heeft tal … Lees verder
Het ouderlijk huis
Langs de kant van de vader van mijn moeder stam ik af van leurders in touwen en koorden uit Maldegem. Daar trouwde op 23 april 1902 mijn overgrootvader, de 21-jarige Gustaaf Dermul uit Eeklo, met mijn overgrootmoeder, de 16-jarige Louise … Lees verder
Kampvuur met Philippe
‘Spijtig’, zei Ramses, ‘er is geen foto bij van Philippe. We hebben er wel een paar gevonden waar jij op staat. Bij de jongverkenners en de verkenners.’ De vriend van mijn jongste dochter bracht me kopieën van foto’s uit de … Lees verder
Ondiep
We waren nieuw op de school, mijn broer, nog een kleuter, mijn twee jongere zussen en ikzelf, die eerste schooldag na de grote vakantie waarin we van Nossegem naar Haacht-Station waren verhuisd. Ik was tien jaar oud. In het vijfde … Lees verder
Heimwee
‘Vorige keer dat ik met je mee ging winkelen, moest je ook al naar een begrafenis.’ Ze zei het zomaar, zonder bijbedoelingen, mijn oudste dochter die vroeg uit de veren was om me te vergezellen naar de supermarkt op zaterdagochtend. … Lees verder
Hamburger
De mens sterft binnen honderd jaar uit. Een krantenartikel met die kop kreeg de Grijze Man deze week in zijn facebookpostbus. Fake news? Nadat hij het gelezen had, moest hij terug denken aan een discussie met zijn oudste dochter, een … Lees verder
Notities uit een koffiebar (2): OR
Al vroeg in de ochtend is Brussel klaar voor de eerste soldendag. Om acht uur zie ik door de wijd open staande deuren van de Primark in de Nieuwstraat het personeel in de winkelhall samen troepen voor een briefing over … Lees verder
Vier jaar
Vandaag is het vier jaar geleden dat mijn schoonbroer Philippe overleed aan kanker.
In de Poelweg
Ik was ontzet, als kind van een jaar of twaalf, toen mijn grootvader het verschrikte vogeltje dat licht uit zijn achterste bloedde, met een snelle handbeweging de nek omdraaide en in de ijzeren vuilbak op het erf dumpte. Vreemd hoe … Lees verder
Het wordt nog niet donker, lang niet
In gedachten verzonken stak ik gisteren het kruispunt over en liep de Broekstraat in. In mijn hoofdtelefoon speelde “Not dark yet”. Voor de derde keer, ik kon er niet genoeg van krijgen.
