Over Peter

Beste bezoeker, welkom op deze pagina’s. Ik hoop dat je er veel plezier aan beleeft. Wie ben ik?

DSC02256Ik ben de fiere papa van Winke en Jolente, de dochters van Greet en mij, die vandaag volwassen vrouwen zijn. Ik hou van literatuur, reizen, wandelen, schrijven en gezelschapsspelletjes, bij een glas sterk bier. En ik hou van Marianne, met wie ik mijn verder leven wil leiden.

Tot corona dat niet meer mogelijk maakte, pendelde ik jaren naar Brussel, een stad waarvan ik hou en waaraan ik me erger.

Ik bewaar de beste herinneringen aan mijn jaren bij de scouts. Mijn legerdienst deed ik bij de paracommando’s. Daarover heb ik in mei 2018 een roman gepubliceerd, De Muts. Onder een afzonderlijke pagina met die naam vind je er meer info over. Mijn roman werd genomineerd voor het beste boek 2018 van de Indie Awards.

Als communicatiewetenschapper (KU Leuven) en ex-journalist (bij het inmiddels opgedoekte weekblad Wij en bij de krant De Standaard) zoek en volg ik het nieuws met een neus voor de geschiedenis. Op dinsdagavond, perorerend met een schare vrienden aan de toog van ons stamcafé Den Dijk, probeerde ik mee de wereld te verbeteren, tot corona ook daaraan een einde maakte. Maar nu blijkt dat we ook dat weer te boven komen.

Ik schreef teksten voor en was woordvoerder van liberale politici. Tegenwoordig ben ik tekstschrijver van minister Sven Gatz. Over wat ik zoal beleef, zie en lees, over wat mensen me vertellen, over wat me tot nadenken stemt en raakt, schrijf ik hier verhaaltjes. Soms onder mijn eigen naam, soms met het alter ego dat ik me ooit heb aangemeten, de Grijze Man, die je onder zijn eigen pagina op Facebook terugvindt.

Op deze blog vind je ook ook enkele reeksen: “Lessen in Dylan”, een reeks posts over Bob Dylan voor leken; een serie Grijze Mannen die gepubliceerd staan in “Bekentenissen van een Cultuurbarbaar” en “Over de media heb ik niets te zeggen”, twee boeken die ik als ghostwriter schreef voor minister Gatz; een reeks verslagen over de trektochten met mijn broer, schoonzus en Ward langs de Sentier Cathare; en tenslotte twaalf verhalen over de trektocht met Marianne, Erwin en Christel langs de E4 in het zuidwesten van Kreta.

De voorbije jaren publiceerde ik ook enkele non-fictiewerken: bij Brave New Books de paperbacks “Terug naar het Oostfront” (zie de pagina Oostfront in deze balk), een geactualiseerde heruitgave van mijn brochure uit 1995 over Vlaamse Oostfrontvrijwilligers; “Vijf vingers op de GR20-Noord” (zie ook de pagina GR20), een boekje over de trektocht die ik met mijn dochters deed langs de GR20 in Corsica in 2015; en bij Lannoo “Snap What Minister? Sven Gatz en de Corsicanen”, de weerslag van trektochten en discussieavonden met jongeren op trektocht met minister Gatz langs de GR20-Zuid in Corsica in de zomer van 2017.

In februari 2022 stelde minister Gatz tijdens een studiedag over meertaligheid nog een boek voor dat ik voor hem heb geschreven, “De toekomst is meertalig. Brussels als laboratorium”, uitgegeven bij Lannoo in het Nederlands, Frans en Engels. Meertaligheid is voor Brussel een hefboom om meer welvaart, tolerantie en een gedeeld burgerschap te genereren. Gatz neemt de lezer mee door zijn taalgeschiedenis als Brusselse ket en komt tot de conclusie dat het meertalige Brussel een voorafspiegeling is van het België van morgen.

Ergens in het voorjaar van 2021 kreeg ik van mijn moeder inzage in de boekjes van mijn vader, Roger Dejaegher. Hij vulde die kleine agenda’s elke dag in. Vanaf 1953, toen hij vijftien was en studeerde aan het Sint-Leocollege in Brugge, tot zijn onverwachte dood op z’n 60ste, in 1998. Die boekjes hield hij al die tijd geheim, het was ons als kind streng verboden ze te lezen. Met die weetjes over zijn 45 laatste levensjaren, kan ik nog een hele tijd voort.

In 1957 werd mijn vader cadet op de Mercator, vandaag een museumschip in Oostende. Hij maakte met de Mercator de 34ste en 35ste kruisvaart mee. Later zou hij nog als officier ter lange omvaart blijven varen tot hij in 1962 trouwde met de vrouw die in 1963 mijn moeder zou worden. Over zijn reizen met de Mercator publiceerde ik in maart 2022 “Cadet op de Mercator”.

Vragen of opmerkingen bij wat je op mijn blog leest? Je kan me mailen via peter.dejaegher67@gmail.com, of een berichtje sturen via Facebook, Instagram, Twitter of LinkedIn.

24 maart 2022

5 reacties op Over Peter

  1. DAMIEN PEETROONS zegt:

    De wereld mee proberen te verbeteren is een nobel doel. Jammergenoeg zijn er daarvan veel te weinig. Maar wees er fier op : wij, wereldverbeteraars kunnen nog teleurgesteld geraken of zelfs verliezen, zij die geen dromen meer hebben, hebben al verloren…:-)

    Like

  2. Jo marcelis zegt:

    Leuk nog s wat meer over je te weten na zovele jaren

    Like

  3. Anoniem zegt:

    Beste Peter,
    Ik woon in St Pieters Brugge en door een toeval
    ben ik bij jou terechtgekomen of eindelijk toegekomen.
    Ik zou dolgraag je boek
    Over je grootvader Tryfon en vader Roger willen lezen
    Jouw verhaal over hen en de oorlog is ook voor een stukje mijn verhaal
    In de oorlog woonde ik bij mijn grootouders fam Denaeghel waar je grootvader veel kwam helpen ook Rozette kwam
    Er spelen enz,,,,,
    U begrijpt dat ik het boek zeer graag wil bestellen.

    Like

  4. De Meulder Marc zegt:

    Beste
    Mijn vader Walter De Meulder 1937 heeft ook Cadet geweest op de Mercator en is getrouwd in 1960 met mijn moeder
    Onlangs op 6 april 2022 is Hij jammerlijk overleden maar de Vertellingen van zijn Mercator Reizen
    waren enorm
    Ik dacht dat Hij erop gezeten heeft van zijn 16 tot en 19 de jaar alsook de Zeevaartschool in Antwerpen

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s