Al een tijdje hoort de Grijze Man het op het kabinet gonzen over “de GR20”. Op de printer in het kopieerlokaal vond hij een kaartje waarvan hij een foto heeft genomen. Kaartjes helpen een en ander uit te leggen.

Er wordt blijkbaar uitgekeken naar een boek dat zich afspeelt op die GR20. Het zou over een dag of tien in de boekhandel liggen, vernam de Grijze Man. Wie “GR20” even googelt, ontdekt dat GR staat voor grote routepad, of grande randonnée in het Frans. Die wandelpaden in de vrije natuur lopen kriskras door Europa en de nummer twintig is een van de meest legendarische. Dat pad loopt over de bergruggen van het Parc Naturel Régonal de Corse. Het vertrekt in Calenzana in het noordwesten van Corsica en loopt over zo’n 180 kilometer naar het zuidoosten, tot in Conca.

Op het kaartje ziet de Grijze Man het pad lopen in een fijn lijntje door het donker gekleurde natuurpark. Een stukje van het pad is vet ingekleurd. Van Sven Gatz vernam hij dat dit het stukje is dat hij heeft afgelopen met die jongeren die zich de Corsicanen noemen, van Bavella tot in Vizzavona.

‘Dat is bijna de hele GR20-Zuid’, vertelde Sven. De Grijze Man had al gelezen dat de zuidelijke route minder zwaar is dan de noordelijke, die hogere toppen en grotere niveauverschillen telt. De GR20-route dankt haar reputatie aan de normaal zestien etappes met ruige stenige wegen en pistes met klauterpartijen over bergpassen, tot boven de tweeduizend meter. Je hoort de route met je rugzak met al je hebben en houden in af te werken in dagtochten, want je mag alleen overnachten of kamperen in of aan refuges en bergeries langs het parcours waar dit toegelaten is.

Sommige superatleten doen wel twee, soms zelfs drie dagetappes in één dag. Extreme sporters proberen de GR20 zelfs in een recordtijd af te leggen. Het wereldrecord staat op naam van de Fransman François D’Haene, die de 180 kilometer door de bergen aflegde in 31 uur en 6 minuten. Het zuidelijke deel, dat meer door bosrijke gebieden loopt, deed hij ’s nachts.

Elke dag op de GR20 is een beproeving. En de overnachtingsplaatsen zijn vaak echt wel primitief en allerminst comfortabel: koude douches, Franse wc’s, overvolle slaapzalen, eenvoudige voeding, slechte hygiëne, soms problemen met het drinkwater of dreigend brandgevaar, vervelende insecten als luizen of bedwantsen, slaapzalen vol snurkers.

‘Neen, het was echt niet van de poes’, hoorde de Grijze Man Sven Gatz tegen zijn kabinetschef zeggen, die met zijn uitstekende conditie een ijzeren reputatie torst als een der grootste workaholics uit de Wetstraat. ‘Als je eens twee dagen tijd hebt, moet je het echt ook eens doen! Maar lees misschien eerst eens het boek, echt de moeite waard hoor, met knappe foto’s! En ook heel interessante groepsgesprekken.’

Oei, dacht de Grijze Man op dat moment. Dat lijkt verdacht veel op reclame voor de Playboy.