Verkiezingscampagnes hebben, naarmate de stembusdag nadert en althans voor wie er als kandidaat of helper nauw bij is betrokken, een toenemend bewustzijnsvernauwend effect. Kandidaten en helpers verwaarlozen hun naasten. Alles draait immers om de stembusslag. Verkiezingen zijn als oorlog.

Vóór 25 mei leefde ik ook weer in een gedachtestroom waarin geen plaats was voor ná 25 mei. Op 25 mei ging ik zoals alle zondagen naar de bakker. Daarna ging ik met mijn vrouw en mijn oudste dochter stemmen en bereidde ik een middagmaal. Tijdens het eten blafte ik een lieftallige huisgenote af, waarna ik bokkig palen ging uittrekken en borden demonteren tot mijn rug er zeer van deed. Daarna bleef ik gekluisterd aan een autoradio, een televisie en een laptop, uitslagen zuigend als een baby melk. En dronk ik tot diep in de nacht in een café in Kampenhout bier terwijl buiten op de parking, ongezien onder de motorkap van een rode Ford Ka, een marter zich feestelijk te goed deed aan de kabels van drie ontstekingskaarsen, zoals mijn bougies in correct Nederlands heten.

Er gebeurden die dag zonder dat het tot me doordrong nog andere interessante dingen, hoopgevende en verontrustende, merk ik bij het doorbladeren van buitenlandse kranten. Er waren ten eerste ook buiten België heel wat boeiende stemmingen. Europa koos een nieuw Parlement waarin een pak meer leden zitting zullen hebben met plannen om de Europese gedachte tegen te werken in plaats van te promoten. Het Front National van Marine Le Pen en de UK Independence Party (UKIP) van Nigel Farage mepten bijvoorbeeld met een rake rechtse de politieke goegemeente in Parijs en Londen in de touwen.

In Oekraïne won de pro-Europese miljardair Porosjenko, de Chocoladekoning, de presidentsverkiezingen. Maar pro-Russische krachten maakten in het oosten van het land de verkiezingen vrijwel onmogelijk. Zal de winnaar van de verkiezingen zijn land bijeen kunnen houden? Twee dagen na die verkiezingen eiste een granaatinslag in een vrachtwagen met gewonden volgens het middagnieuws tientallen doden. Kan daar nog verzoening groeien? Glijdt Oekraïne af naar een burgeroorlog? Stelt Poetin orde op zaken? En hoe reageert Europa?

Nog stemmingen: in Berlijn wees afgelopen zondag 64 procent van de deelnemers aan een referendum het project van de hand om op een stuk van de niet langer gebruikte luchthaven Tempelhof, midden in de stad, onder meer 4.700 nieuwe woningen te bouwen. Als zoveel Berlijners zich al verzetten tegen de aantasting van een open ruimte van 300 hectare in hun stad om de woningnood te lenigen, hoe zouden ze dan tegenover een Oosterweelverbinding staan? Hallo Ringland?

In een onooglijk Spaans gat stemden negenentwintig van de zesenvijftig kiesgerechtigde inwoners voor een andere naam voor hun dorp: van Castillo Matajudios (Dood de joden) naar Mota de Judios (Heuvel van de joden). In Brussel werden afgelopen weekend vier mensen doodgeschoten in het Joods Museum. Sommige buitenlandse kranten wijdden er meer ruimte aan dan aan de overwinning van De Wever.

Naar dagelijkse gewoonte liet zondag 25 mei ook een bekende het leven: op 90-jarige leeftijd overleed in Warschau de sinistere generaal Wojcieh Jaruzelski. Hij pleegde in 1981 een staatsgreep om het democratiseringsproces van de vakbeweging Solidariteit te fnuiken. Hij kondigde de staat van beleg af en liet tienduizend tegenstanders van het communistisch regime achter de tralies stoppen. Maar enkele jaren later viel de Berlijnse Muur en was de roep om vrijheid in Oost-Europa niet meer te stoppen.

Nog een andere Muur wurmde zich zondag in de belangstelling. Paus Franciscus inviteerde in Bethlehem de Palestijnse president Abbas en zijn Israëlische collega Perez voor een gebedstop (niet: gebedsstop) in Rome, een rondje samen bidden voor de vrede. Abbas en Perez zegden meteen toe. Onverwacht stapte Franciscus af aan de veiligheidsmuur die Bethlehem van Jeruzalem scheidt. Alsof hij voor de Klaagmuur stond, legde de paus zijn hoofd een contemplatief ogenblik te rusten tegen de stenen van de muur. Hij noemde hem ‘steeds meer onaanvaardbaar’. Gedachten zijn sterker dan muren. Gebeden ook?

En dat heb ik zondag allemaal gemist.