Waarom juist de Grijze Man zich heeft laten overtuigen om een hele maand geen alcohol te drinken, weet hij al niet meer. Vermoedelijk omdat net iets teveel mensen hem voorhielden dat hij dat toch niet zou volhouden. Maar dan kenden ze de Grijze Man niet goed. Hij kan koppig zijn.

De eerste dagen had hij hoofdpijn. Natuurlijk, wist zijn vrouw meteen, dat is een ontwenningsverschijnsel. Kan wel, antwoordde de Grijze Man, maar wat is het nu: krijg je hoofdpijn van teveel te drinken of van teveel te stoppen met drinken?

De eerlijkheid gebood de Grijze Man, weliswaar na wat gegrasduin op internet, te erkennen dat het ene het andere niet uitsluit. Bij dat googelen had hij namelijk ook ontdekt dat er in zijn leven al jaren weken zijn waarin hij amper één dag op zeven géén alcohol drinkt. Soms zijn er weken met drie dagen van zes of meer standaardeenheden.

De standaardeenheid. Het is een woord dat sinds de sobere oktober zijn intrede heeft gemaakt in de woordenboek van de Grijze Man. Een pint of een glas wijn is een standaardeenheid om je alcoholgebruik te meten. Een Duvel, een bier van hoge gisting van acht graden in een glas van 33 cl, telt voor twee standaardeenheden, een gin tonic of kleine pure eenheden sterke alcohol als een glas cognac ook.

Lezers jonger dan zestien jaar wordt vanaf hier aangeraden niet meer verder te lezen.

Een doordeweekse telling levert de Grijze Man zo vaak een stuk of zestien standaardeenheden op. Op mannenweekend gebeurde het de voorbije jaren meermaals dat hij dat aantal op twee dagen scoorde. Zonder ’s ochtends vroeg met knallende hoofdpijn wakker te worden. Maar wel met enig geheugenverlies. Steeds vaker vindt de Grijze Man het missen van herinneringen erger dan het missen van hoofdpijn.

Daarom die sobere oktober. Met eerst drie dagen naeen ’s morgens hoofdpijn. En dan op sommige momenten spitsroeden lopen. Zoals in den Dijk, op dinsdagavond, bij het leeg slurpen van twee ijsthees in plaats van drie Duvels. Of zoals op het twintigjarig huwelijksjubileum van James en Kristien, een hele avond gratis eten en water drinken. Om half twee ’s nachts kwam een van de goede vrienden beschonken op de schouder van de Grijze Man leunen met een geweldig idee: als ge nu eens een sober dagske zou skippen en dan in november een sober dagske bijdoen? Dan kunt ge nu toch een pintje mee drinken, fantastisch toch?

De dagen schreden traag maar gestaag verder, zoals mannen van middelbare leeftijd best Corsicaanse bergen beklimmen. Zo kwam vroeger dan gedacht, de dag in het verschiet waarop de Grijze Man zichzelf weer had toegelaten bier en wijn te drinken: in de Auberge d’Alle aan de Semois, op weekend met zijn vrouw om onder meer eens lekker wild te proeven.

Voor de nieuwe onderdompeling in het bier koos de Grijze Man uit de bierkaart van de Auberge een biertje ter degustatie uit dat hij nog niet eerder had gesavoureerd: een La Corne du Bois des Pendus Triple. De tripel van hoge gisting, niet gecentrifugeerd, niet gepasteuriseerd en ongefilterd, heeft volgens de website van een zytholoog “een fruitig fris hoparoma, met vrij uitgesproken bitterheid, doch een lekker zachte nasmaak die uitvloeit in een zeer delicate zoetige toets.”

Dat proefde de Grijze Man niet echt allemaal tegelijk natuurlijk. Het was al moeilijk genoeg om het bier uit het hoornvormige glas in een houten staander zonder morsen in zijn keelgat te laten verdwijnen. Het smaakte, dat wel. Al licht in het hoofd van het tien graden sterke bier sloeg de Grijze Man bij het diner nog een paar glazen van een betere rode wijn achterover, waardoor het zijn vrouw een goed idee leek voor het slapengaan nog een wandelingetje te maken door de dorpskom van het slapende gehucht.

‘Ge had gisterenavond alweer veel te veel noten op uwe zang”, schoof ze de Grijze Man de volgende ochtend toe. Die voelde zich niet alleen om die reden ongelukkig. Hoofdpijn.

Vanavond is de Grijze Man voor het eerst weer niet sober in Den Dijk. En morgenochtend vroeg mag hij zijn jongste dochter begeleiden bij haar praktisch rijexamen.