Met de Corsicanen, een groepje van zes jongeren, Sven Gatz en mijn collega Filip bereid ik me voor om een grote GR-tocht te doen: de zuidkant van de GR20 in Corsica. Wat is dat eigenlijk, zo’n trektocht langs de Fra li Monti, dat beroemdste grote routepad van Corsica?

Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik de noordkant van de GR20 twee jaar geleden heb bedwongen met mijn dochters. We stapten in tien dagen van Calenzana naar Vizzavona. Wie wil weten hoe het er op zo’n trektocht aan toe gaat, verwijs ik graag naar het boek waarin ik vorig jaar onze verhalen verzamelde, “Vijf vingers op de GR20-Noord”, verkrijgbaar via de webshop van De Standaard boekhandel (http://bit.ly/2letCcK). Wie kan wachten, kan over enkele maanden “Snapwhat, minister?” lezen, het verslag dat in het najaar zal verschijnen over de trektocht van Sven Gatz met de Corsicanen langs de GR20-Zuid. Wij stappen van het zuidelijk gelegen Bavella naar het centrale Vizzavona, waar ik twee jaar geleden met Winke en Jolente aankwam.

De eerste vraag die iemand stelt die de GR20 niet kent, luidt vaak: hoeveel kilometer per dag is dat stappen? Niet veel, antwoord ik dan. Of concreet: Andersreizen (www.andersreizen.be), de reisorganisatie waarmee we voor het Corsicaproject in zee gaan, heeft uitgeteld dat we op zes dagen circa 75 kilometertjes zullen gestapt hebben. Dat is gemiddeld 12,5 kilometer per dag. Twaalf kilometer loop ik thuis in Haacht op een dik uur.  Stappend leg ik die afstand af op 2 uur en twintig minuten of zo. Oei, die GR20-Zuid is dus een fluitje van een cent, denkt de onwetende toehoorder dan.

Maar. Als je het aantal klim- en daalmeters aan de gestapte kilometers toevoegt, krijg je een ander beeld. Neem nu de eerste stapdag, van Bavella naar de berghut van Asinao. Dat is een tochtje van 7 kilometer. De Corsicanen passeren die dag onder andere de beroemde Naalden van Bavella en de Col de Bavella, het mekka van de klimsport in Corsica. Die dag moet er 750 meter geklommen worden en 550 meter gedaald. In Corsica drukt men afstanden niet enkel uit in kilometers, maar ook in uren stappen. Voor die schamele 7 kilometer bedraagt de wandelduur 5 uur. Zonder rustpauzes te rekenen.

Zo zie je dat je op de GR20 op sommige klimstukken niet eens aan een snelheid van één kilometer per uur vordert. Wie al eens een heuvel als de Muur van Geraardsbergen op gefietst heeft, of beter misschien, een berg als de Mont Ventoux, kan zich voorstellen hoeveel inspanning het vergt om duizend steile meters omhoog te stappen. Zoiets gaat echt heel traag vooruit. Want je trapt direct op je adem als je te snel omhoog wil en dan moet je toch uitblazen. Na vijf minuten stevig klimmen stroomt het zweet de beste atleet van het gezicht.

Om nog te zwijgen van het dalen. Dat gaat weliswaar een stuk sneller en is minder inspannend, maar bij elke stap die je zet, mokert het hobbelige en scherpe rotspad op je knieën, enkels en beenspieren. Afdalen voelt vaak vermoeiender aan dan klimmen.
Van de zes stapdagen die de Corsicanen voor de boeg hebben op de zuidroute van de GR20, zijn er vier dagen van 750 meter of meer klimmen en 600 meter of meer dalen. Eén dag zal er bijna een kilometer geklommen moeten worden en een andere dag 1,2 kilometer afgedaald. De opeenstapeling van dagenlange klim- en daalpartijen is natuurlijk een zware belasting voor de spieren, botten en gewrichten.

Daarom heeft iedereen op de GR20 honger en dorst als een paard. Veel wandelaars kruipen van pure vermoeidheid al rond 21 uur onder de wol. En ze staan ’s anderendaags vroeg op om in de koelte aan de nieuwe dag in de bergen te kunnen beginnen.

Op het gevaar af over te komen als een ouwe zaag, hamer ik de Corsicanen al een jaar lang in om te trainen, trainen, trainen. Want de GR20 is echt wat anders dan een wandeling in het Zoniënwoud! Maar nu niet meer te extreem trainen, jongens en meisjes, het zou zonde zijn ons avontuur door een kwetsuur nu nog te moeten missen!