Vier keer per jaar, één keer per politiek seizoen, vindt ’s avonds laat, als de pottenkijkers uitgeteld van het zware kabinetswerk voor het scherm van VTM hangen, in het bureau van minister Gatz een geheime vergadering plaats: de bespreking van de media-analyse.

Aanwezig: de minister, de kabinetschef en de woordvoerder. Ook aanwezig: Ziggy, de junior van de perscel, die zich bij die gelegenheden, als de hoofdopsteller van dat proefstuk, doctorandus waant van een universiteit uit de wereldwijde top 100. Soms aanwezig, als de rest hem niet is vergeten uit te nodigen of als de vergadering niet op dinsdagavond plaatsvindt, zijn wekelijkse bijeenkomst met de mannen in café Den Dijk: de Grijze Man.

Het opzet van de bespreking is eenvoudig: de persdienst en de minister wat wijzer maken in de omgang met de vele media, de gedrukte en de audiovisuele, de digitale en de sociale. De media-analyse is een zeer nauwgezet en gedetailleerd kwartaalrapport over de aanwezigheid van Sven Gatz in alle media. De dataverzameling voor het rapport berust in hoofdzaak in de nijvere en punctuele handen van Ignace. Die neemt deze cruciale opdracht meestal zo ter harte dat hij er sommige neventaken als de postbedeling al eens voor durft te verwaarlozen, tot ongenoegen van raadgevers die dringend op een advies van de Raad van State of de Inspectie van Financiën wachten.

Welke belangrijke informatie staat er dan te lezen in die media-analyse? De meest nutteloze om te beginnen: hoeveel keer Sven Gatz de voorbije drie maanden vermeld is geweest in de kranten bijvoorbeeld. Minder nutteloos: welke krant is het Gatz-vriendelijkst? Of nog minder nutteloos: welke journalist schrijft het meest over de patron? Pijnlijk: is Sven Gatz er de voorbije drie maanden eindelijk in geslaagd een figuurtje te worden in de dagelijkse strip van Erik Meynen in Het Laatste Nieuws? Helaas, ondanks vier etentjes van de woordvoerster met de tekenaar. De minister heeft dan maar een eigen tekenaar in dienst genomen. Deeltijds weliswaar.

De rubriek uit de media-analyse die de Grijze Man het interessantst vindt, is een kruistabel van de persartikels over Sven Gatz met op de X-as de toon en op de Y-as de naam van de journalist. Telkens weer figureert een ex-collega van de Grijze Man daarbij als de recordhouder van snertartikelen over de minister van Cultuur, Media, Jeugd en Brussel. Eigenlijk heeft de Grijze Man stille bewondering voor die kritische pennenridder. Journalisten moeten kritisch zijn. The pain in the ass zijn van de ministers wier handel en wandel ze volgen. Zo denkt de Grijze Man althans graag terug aan zijn eigen loopbaan als journalist. Iets wat hij tegenover zijn collega’s nog niet helemaal afgeleerd heeft, beweert Eva.

Naarmate de minister langer in het zadel zit, neemt het belang van ‘sociale media’ in de nieuwsanalyse toe. Want in dat deel kan de persdienst de minister altijd goed nieuws melden. Minister Gatz is een actieve twitteraar, facebooker en instagrammer. Dat laatste is hij nog niet zo heel lang geleden geworden: foto’s posten van zichzelf in allerlei ongewone poses, tussen of naast bekenden en onbekenden, vaak minderjarigen. Hij is tenslotte minister van Jeugd.

Eva en Ziggy hadden de minister met goede argumenten tot Instagram bekeerd: het is een jong medium, waarop de Gatz-volgers kunnen zien welke knotsgekke avonturen de minister beleeft, het is interactief, het heeft een kleine drempel om te connecteren. In de eerste media-analyse van 2016 presteerde Gatz het om zijn aantal volgers meer dan te verdubbelen in vergelijking met de vorige keer. Uit een staafdiagram blijkt sprekend dat niet één minister die krachttoer wist te evenaren!

Een van de absolute succesnummers op de sociale media was de foto die de minister had gepost van Zwarte Piet. Mocht hij het er niet hebben bijgeschreven, niemand zou hebben gemerkt dat het een foto van hemzelf was. Achteraf bekeken was het misschien niet zo slim om te onthullen dat hij zelf die Zwarte Piet was. Het geloof van de Vlaamse kinderen in Sinterklaas en zijn Pieten is sedertdien immers fors achteruitgegaan, zo bleek uit de participatiesurvey onder de hoofding “Immaterieel erfgoed”. Een minister van Jeugd die zulke lange tradities van kindervreugd zomaar te grabbel gooit op de sociale media, knorde de Grijze Man op de geheime vergadering, mediawijs kun je dat niet noemen.

*In juni 2016 verscheen van minister Sven Gatz “Over de media heb ik niets te zeggen”, een boek over media, met vele medewerkers van een hoog niveau. Elk hoofdstuk van Sven Gatz in dat boek, wordt besloten met een column van De Grijze Man. Bovenstaande column volgt op het zesde hoofdstuk, “Mediawijsheid, een abc”. Het boek is uitgegeven bij Van Halewyck en voor € 16 verkrijgbaar in de boekhandel.