Vandaag, op moederdag 8 mei ’16, hebben Karen, Kristel en Josje in de Antwerpse Lotto Arena hun allerlaatste show gegeven als K3. De afscheidstoernee was de meest succesvolle show van Vlaamse artiesten aller tijden. K3 heeft in Vlaanderen een fenomenale bijdrage geleverd aan de cultuur.
De voorbije dagen heb ik me even moeten verdiepen in de zangcarrière van de blonde, de zwarte en de rosse zangeresjes. Eerlijk gezegd, die carrière is helemaal aan mij voorbijgegaan. Niet de muziek of de stijl die mijn voorkeur geniet. En dan die massale merchandising, niets voor mij. Toch was K3 de voorbije jaren steeds ergens op de achtergrond van mijn leven aanwezig. Want de groep maakte deel uit van de leefwereld van mijn dochters. Die waren vijf en drie jaar oud, toen de drie meisjes nog net in vorige eeuw met ‘Heyah mama’ een eerste hit scoorden en met frisse moed, jarenlang volgehouden, eeuwige jeugd begonnen uit te stralen. Voor Kathleen was het in 2009 genoeg geweest, zij werd toen vervangen door Josje.

En deze week moest ik dus over K3 een speechke schrijven, want mijn baas Sven Gatz mocht in de Lotto Arena de K3’tjes mee in de bloemen zetten en hen kort huldigen. Wel, ik ben tot een verrassende conclusie gekomen.

Weinig mensen zullen spontaan K3 antwoorden als de vraag wordt gesteld welke muziekgroep de grootste invloed heeft uitgeoefend op de Vlaamse cultuur van de voorbije twee decennia. Maar de cijfers die ik toegespeeld kreeg om de speech van Sven te larderen, tonen het aan: vijf bioscoopfilms voor 2,3 miljoen kijkers, 19 cd’s met 180 liedjes die 5,5 miljoen keer over de toonbank zijn gegaan, drie musicals voor 580.000 toeschouwers, concerten voor in totaal 2,5 miljoen mensen. En dan kwam die ongelofelijke afscheidstournee voor 450.000 bezoekers, waarvan 300.000 enkel in Vlaanderen, in 120 shows, 36 keer in de Antwerpse Lotto Arena, 18 keer in het Kursaal van Oostende en 11 keer in de Ethias Arena van Hasselt.

Op zichzelf zeggen cijfers niets. Het is niet omdat je veel verkoopt en grote drommen publiek lokt dat je cultuur hebt gebracht met een grote C. Maar het is de invloed, de kracht die achter die cijfers steekt en die doorwerkt als kinderen grote mensen worden, die van het werk van K3 grote cultuur maakt. Er zijn in Vlaanderen geen andere artiesten die kinderen en jongeren zo veel goesting in cultuur hebben doen krijgen en hen leren genieten van muziek, van dans, van theater, van musical en van film. Er zijn geen andere zangeressen die zoveel mensen op jonge leeftijd hebben laten dromen om zelf ook te zingen, te acteren, te dansen, op een podium te staan en mensen de avond van hun leven te bezorgen. Er zijn geen anderen die dat zo aanstekelijk doen, die zo vrolijk en positief in het leven staan. Zoals kinderen dat kunnen.

K3 behoort ook tot het kleine kransje zangers en muzikanten die liedjes hebben gemaakt die zich in het Vlaamse collectieve geheugen hebben weten te nestelen. En dat is vooral de verdienste van de componisten en liedjesschrijvers achter de meisjes. Zo’n liedje is bijvoorbeeld ‘Oma’s aan de top’. De hit slaat een brug tussen jong en oud. Met hoeveel plezier zingen kleine meisjes dat liedje niet voor hun oma? Hoeveel moeders zongen het niet gloedvol mee? Hoeveel oma’s vielen niet vertederd in? Hoe vaak al is het liedje niet vol weemoed gezongen, om een oma die er niet meer is te herinneren? Als je zoiets voor elkaar hebt gekregen, verdien je een standbeeld. Bedankt K3 van Karen, Kristel, Kathleen en Josje. Nu is het aan Marthe, Klaasje en Hanne.