Een jaar of vijf geleden op hun weekend in de Ardennen liet een van de mannen, een bio-ingenieur met een internationale carrière, het uurtje karten voor wat het was omdat hij vanuit zijn bedrijfswagen op de parking een dringende conference call moest plegen. Een wat?, vroeg de meerderheid. Deze week zaten ze voor het eerst met elf achter hun computer of smartphone voor een virtuele dinsdagavond.

Nu hun stamcafé Den Dijk al twee weken dicht is, was het de bio-ingenieur die het initiatief voor de conference call nam om het gemis van de wekelijkse vergadering van de mannen op dinsdagavond op een veilige manier te lijf te gaan. Vanuit de vele verschillende opties om virtueel in groep te vergaderen, die allemaal voor- en nadelen hebben waar ik verder geen kaas van heb gegeten, koos hij voor de webex-formule.

In betere tijden: de mannen op verkenning in Marche-les-Dames

Vanaf 20:45 u viel de een na de ander het scherm van mijn laptop binnen, meestal in het gezelschap van een schuimende duvel of een ander sterk bier. Sommigen hadden wel moeite om hun camera of micro te vinden, maar met wat extra assistentie via whatsapp lukte het elf mannen om te participeren aan dit sociaal experiment.

Toen werden er bij een wildfestijn en veel rode wijn wel nog inspirerende gesprekken gevoerd.

Het moet gezegd: het viel niet mee een echt gesprek te voeren met z’n elven. Wat kwamen we van elkaar te weten: wie thuis werkt (de meerderheid); wie nog naar zijn werk moet, waar nu veel minder te doen is (de luchtverkeersleider); wie nog dagelijks naar zijn werk moet en daar veiligheidsmaatregelen dient toe te passen (de drankenhandelaar, die zich achter plexiglas verschuilt); maar van twee mannen uit de onderwijswereld vernamen we minder goede maren. Eentje zit thuis, misschien wel met het virus. De andere omschrijft zich als risicopatiënt en heeft teveel hoofdpijn om in te bellen.

We slaagden er door de omstandigheden nog niet in om een nieuwe datum vast te leggen voor ons door de omstandigheden uitgestelde teerfeest in ons favoriete restaurant Arachna. Over onze plannen om in november een weekend te doen in Frans-Vlaanderen, werd niet eens gerept.

Al na een uurtje hield de eerste van de mannen de conferentie voor bekeken. Een half uur later volgde de rest. Het is wat het is, zo’n videoconferentie in coronatijd. Maar het is niet zoals het was, op dinsdagavond in den Dijk, waar we door Tina het liefst worden bediend. En het is maar de vraag wanneer en of het ooit weer zo zal zijn.