Het huis baadt nog in stilte. De sterren schitteren als ik opsta. En als ik dit heb neergeschreven zijn ze geweken voor het azuur van de hemel op kerstdag. In huis overal de sporen van een gezellige kerstavond. Op tafel ligt een kerstbal eenzaam te zijn.

Ik heb nog een uur schat ik, vooraleer de kerstbezigheden mijn leven in een stroom zullen brengen tot vanavond laat. Eens kijken of ik op die tijd nog een blog geschreven krijg. Maar eerst facebook checken en het nieuws beluisteren, wie weet is er weer een Vlaamse zanger of kunstenaar overleden. Zo’n betreurenswaardig sterfgeval zou de dagindeling ook kunnen verstoren.

Mijn facebook bulkt van het positieve nieuws. Mensen poseren met hun kerstcadeaus, zetten foto’s van gedekte feesttafels op hun tijdlijn, laten hun vrienden meegenieten van hun jaar. Facebook heeft blijkbaar van iedereen die een account heeft, een verzameling gemaakt met foto’s van het voorbije jaar. Ik beken, ik was ook nieuwsgierig naar “mijn jaar”. Ik heb moeite moeten doen om wat facebook gekozen heeft als de momenten van mijn persoonlijk jaar, niét te delen met de rest van de wereld. En ik ben ook niet geïnteresseerd in wat facebook heeft vastgelegd als “het jaar van” andere mensen. Misschien ben ik gewoon weer te kritisch, zoals mijn voormalige kabinetschef Jan me dinsdag nog vaderlijk meegaf. Hij zit niet op facebook.

Ik hoor op de radio om 8 uur een creatief kerstnieuws. Vlaanderen verneemt dat paus Franciscus er wat vermoeid uitzag toen hij om tien uur ’s avonds de nachtmis in de Sint-Pieter voorging en enkele gedachten wijdde aan het oorlog en geweld in de wereld en de hoogmoed in de kerk. Even boeiend was het item over de nachtmis in de Sint-Goedele in Brussel, opgeluisterd door aartsbisschop Léonard. Hij stond even stil bij de daklozen en de mensen die kerstmis vieren in de gevangenis. Het interessantste vond ik volgend citaat van de aartsbisschop: ‘Jezus, voor jou zal ik priester worden.’ Léonard vertelde hoe hij aan het kerststalletje zijn roeping kreeg. Hij was naar eigen zeggen 6,5 jaar.

Na een item over de politievakbonden die uit protest tegen het feit dat ook zij langer moeten werken een week lang minder boetes gaan uitschrijven, brengt de radiojournalist nieuws van honderd jaar geleden: hoe aan de fronten van de Eerste Wereldoorlog een kerstbestand inging, en de soldaten samen voetbalden, sigaren en drank uitwisselden en kerstliederen zongen. Maar daarna togen ze weer aan het vechten. Er zouden later nog miljoenen slachtoffers volgen, helpt de nieuwslezer ons herinneren.

Een ander nieuwsfeit van 25 jaar geleden raakt me dieper. Het is al een kwarteeuw geleden dat Danny Huwé op kerstavond werd doodgeschoten. De journalist van de toen persverse Vlaamse commerciële omroep VTM kwam om bij de revolutie die in 1989, het jaar dat de Muur viel, ook de Roemeense dictator Ceaucescu ten val bracht. Ik was 26 toen, ook kersvers journalist en herinner me hoe het nieuws op kerstdag door de nonkels en tantes op het kerstfeest bij mijn meter in Brugge die toen nog leefde, druk werd becommentarieerd.

Van de feesttafel van toen zijn er vandaag al vijf mensen overleden. Ik wijd de eenzame kerstbal aan de herinnering aan Danny Huwé en aan mijn grootouders, nonkel, vader en schoonbroer. Op de radio begint het nieuws van 9 uur.