Het was op het einde van het journaal op Eén van 19 u, dinsdagavond tijdens het sportnieuws. Sportjournalist Ruben Van Gucht had net de hoogtepunten becommentarieerd van de wedstrijd Nieuw-Zeeland – Nederland op het wereldkampioenschap vrouwenvoetbal, waar België zich niet voor heeft kunnen kwalificeren. De Nederlanders wonnen de wedstrijd dankzij een goal in blessuretijd.

Om af te ronden permitteerde Van Gucht zich een grappig overstapje: “Maar Oranje”, zei hij tegen nieuwsanker Goedele Wachters, “daar gaan wij niet naar kijken vanavond, want het is één en al Rode Duivels dat de klok slaat.” Geen Belgische voetbalminnaar die uit de lucht viel: het was inderdaad België – Schotland dinsdagavond. Een halve seconde bleef Van Gucht stil.

“Enfin”, voegde hij daar aan toe, “we gaan luisteren naar Peter.” Waarmee de goede verstaander begreep dat hij Peter Vandenbempt bedoelde, de sportjournalist die de verslaggeving voor de VRT-radio zou verzorgen terwijl de rest van Vlaanderen, op al wie toevallig in de auto zat en Ruben Van Gucht (zogezegd) na dan, de match live zou volgen, op VTM jawel.

Het gênante moment vergleed in een prachtige reünie van een Amerikaanse oorlogsveteraan van D-Day met zijn Franse liefje van toen, vandaag allebei in de negentig. Als je die reünie nog niet gezien hebt, herbekijk die, het is bijna onmogelijk om je ogen droog te houden. Maar wat een achterhaalde en schijnheilige bedrijfspolitiek van de VRT legde die Van Gucht in een slip van zijn tong bloot?

De publieke omroep doet dus nog altijd alsof tv-kijkend Vlaanderen naar de VRT-radio luistert als de voetbalwedstrijd van de Rode Duivels niet op tv, de VRT-tv dus, wordt uitgezonden. Voor wie neemt zo’n sterreporter als Ruben Van Gucht, nochtans een communicatiewetenschapper (van de VUB), zijn kijkers, met die rechtzetting over waar wij naar gaan luisteren?

Tussen haakjes: ook de Vlaamse commerciële mediagroepen informeren hun kijkers niet over wedstrijden die op andere zenders bekeken kunnen (of: moeten) worden. Maar zij hebben geen opdracht van de overheid om het publiek informatie te bezorgen. Verwijzen naar waar een wedstrijd waarop half België zit te wachten wordt uitgezonden, is toch ook informatie geven? En dat hoeft dan echt niet met trailers en toeters en bellen te gebeuren.

Het is al moeilijk genoeg om onze Vlaamse televisiezenders (en mediagroepen en productiefirma’s) op het huidige kwaliteitsniveau leefbaar te houden in deze snel evoluerende mediamaatschappij. Waarom behandelen de Vlaamse zenders hun kijkers niet als volwassenen en verwijzen ze gewoon door naar andere Vlaamse kanalen als ze zelf een sportwedstrijd niet uitzenden? Zoals de tv-gidsen al jaren en ook de decoders van de dienstverleners via hun knop tv-gids al doen.