Aksum, een coffeebar gespecialiseerd in Ethiopische koffie, heeft net als de vorige bars meerdere vestigingen, drie zelfs in Brussel. Ik zoek de bar in de Koningsgalerij op, een op TripAdvisor overwegend bejubelde place to drink coffee.

Ook op de facebookpagina wemelt het van de superlatieven: van best coffee house in Brussels tot best espresso in the world. En goed gelegen, zo vlakbij de Grote Markt, waar elke toerist toch eens over de kasseien moet hebben gelopen om de ogen die unieke Brusselse kost te geven. Maar wat me in de commentaren vooral opvalt, is de gespecialiseerde lof over de Ethiopische koffie met soorten bonen en bereidingen waarvan ik nog nooit heb gehoord.

Ik kom zowat dagelijks langs deze Aksum Coffee Bar, op weg van het Centraal-Station naar mijn bureau in de Koolstraat. Op dat ochtenduur zijn in de galerij al verschillende horecazaken waar je kan ontbijten geopend, maar niet Aksum. Die bar met de geheimzinnige naam sluimert dan nog donker en geheimzinnig, met alleen een toonbank helwit verlicht.

Aksum is een stad in het noorden van Ethiopië, met in 2007 zo’n 50.000 inwoners (volgens Wikipedia). In de oudheid was ze het centrum van een gelijknamig koninkrijk. De overblijfselen daarvan leverden haar een erkenning op als Werelderfgoed van de Unesco. Je kan er een veld met obelisken bezoeken, de paleizen van Kaleb en de koningin van Sheba en de kathedraal van de Heilige Maria van Zion.

In dat religieus gebouw zou zich (ooit) de Ark van het Verbond hebben bevonden, een mythisch voorwerp dat opduikt in iconische boeken als “De ontdekking van de hemel” van Harry Mulisch of populaire films als “Raiders of the Lost Ark”, de eerste Indiana Jonesfilm van Steven Spielberg. Volgens de ene overlevering was die Ark een kist waarin de stenen tafelen zaten met de Tien Geboden uit de tijd van Mozes. Volgens een andere overlevering was het een gouden kruik met manna, het voedsel dat de Israëlieten tijdens hun tocht door de woestijn uit de hemel ontvingen, en met de staf van Aron, de broer van Mozes die trouwens ook in de koran opduikt, als Harun. Over die wonderlijke staf en voedselstof doen nog tal van miraculeuze en fantastische verhalen de ronde, maar die zouden ons te ver afleiden van ons kopje in koffiebar Aksum.

De op een Afrikaanse koningin lijkende vrouw achter de toog geeft een ontwijkend antwoord op mijn vraag naar haar lekkerste koffie. Ik verwacht me een aan opsomming van soorten bonen en exquise bereidingen. Coffeebar Aksum soest halverwege de ochtend nog heerlijk rustig. Rond me zie ik veel koffie in zakken, een heerlijke taartenstandaard en koekjesstalling, een Afrikaans masker, prachtige muurschilderingen van Afrikaanse mensen in traditionele hoofdtooi en wilde dieren in de vrije natuur.

‘Wat wil je?’, vraagt de vrouw in het Engels, want toen ik vroeg of ze Nederlands spreekt, deinsde ze achteruit met afwerende handen. Ze laat me kiezen uit drankjes met melk of zonder, theeën, koffies of speciale fruitsappen. In de winkel staat ook een toog met bekende frisdranken. Mijn keuze valt op een cappuccino en ik laat me ook nog verleiden tot een cakeje met tijm.

Helemaal achteraan, met de rug tegen een muurschildering van olifanten, installeer ik me aan het tafeltje en op de gratis wifi, met de opzet te multitasken. Engelse gespreksflarden komen van vier bezette tafeltjes aanwaaien terwijl ik een artikel probeert te lezen waarin president Macron zijn plannen bekendmaakt om de persvrijheid van de Fransen wat in te perken. Een Noord-Afrikaans uitziende man heeft het in Amerikaans Engels over een incident in Oekraïne waar het Russisch leger voor de redding zorgde. Op het einde van een lange reportage besluit een antitabaksstrijder van het eerste uur dat de aangekondigde stop van de verkoop van rookwaren bij Kruidvat over tien, twintig jaar niet zal herinnerd worden als een mijlpaal op de weg naar het doven van de laatste sigaret. In mijn boekje bevat het to do-lijstje voor deze laatste vakantiedag weer te veel streepjes naar mijn zin.

Bij het buitengaan poseren mijn persoonlijke koningin van Sheba en haar gezelschapsdame met de Aziatische ogen gewillig achter de machines waarin ze die lekkerste Ethiopische koffies bereiden. De koningin wenst me nog een mooie dag toe. Voor elk van u hetzelfde, antwoord ik, verblijd en met de smaak van tijm nog in de mond. Hoe kan je dan schrijven dat de cappuccino lekker was, maar niet de beste ooit, wellicht, helaas? Morgenochtend toch eens piepen in die helwitte lichtbak, wie weet zit er geen kist of kruik uit de oudheid in.