Op het moment dat ik dit schrijf, blijft er nog iets meer dan een etmaal over vóór Winke en ik Bob Dylan voor het eerst en nog eens een podium op zien wandelen.

Dan zit ik daar. Een grijze man fier naast zijn knappe oudste dochter van 23, in het jaar van haar afstuderen een eisprong en enkele dagen verwijderd van het leven van een grote mens, waarin ze helemaal voor zichzelf zal moeten opkomen en haar weg zoeken. Misschien wel, zoals ik, niet met God maar met Dylan aan haar zijde.

De Dylanfans die dit lezen, zullen me begrijpen. Ik dank hen om me te voeden in deze reeks. Ze leenden me hun boeken, ze vertelden me hun verhalen, ze gaven mijn eigen herinneringen gestalte, ze verwezen me door naar links, ze deelden wat ik schreef. Dankzij deze reeks, vorig jaar begonnen om mijn dochter Dylan te leren kennen, kwam ik in contact met interessante lezers en kenners, zielsverwanten en geestesgenoten in het spoor van die fenomenale zeventiger die zich straks in de Lotto Arena zonder twijfel in het genie van zijn asociale zelf door zijn setlist zal raspen en neuzelen.

Die setlist kreeg doorheen de Europese tour van Dylan een redelijk vaste vorm. De voorbije weken heeft de zanger van de “Never Ending Tour” dan optredens achter zijn kiezen in Luxemburg, Frankrijk en Nederland. Het zwaartepunt uit het concert zal bij zijn cd “Tempest” liggen, met zes prachtige nummers uit die superplaat die ik al eerder heb vermeld. Het zijn de liedjes waar ik persoonlijk het meest naar uitkijk. Gewoonlijk speelt Dylan ook nog een stuk of zes covers uit zijn recentste 3 cd-box “Triplicate”, die ik nog niet heb gehoord.

Gelukkig reist Dylan tijdens de concerten van deze tour doorheen de halve eeuw van zijn carrière sinds de vroege jaren zestig, met bekende liedjes uit verschillende perioden. Ik hoop de drie nummers te horen uit “Highway 61 Revisited”, het titelnummer, “Ballad of a thin man” als afsluiter en een van die nummers waaraan Dylan zijn Nobelprijs heeft te danken, “Desolation Row”.

Verder mogen we nog twee nummers verwachten uit “The Freewheelin’ Bob Dylan” (Blowin’ in the wind” en “Don’t think twice it’s all right”). Meestal brengt hij helaas slechts eentje uit “Time out of mind”, “Love Sick”. Gisteren genoot ik er toevallig nog enorm van tijdens het joggen met mijn iPod op shuffle.

Ook “Tangled up in blue” uit “Blood on the tracks” staat op het lijstje, net als “Beyond here lies nothin” uit “Toghether through life”. Het laatste nummer dat hij regelmatig brengt, is “Spirit on the water” uit “Modern Times”.

Misschien schrijf ik nog wel een verslagje van het optreden in Antwerpen. Tenzij ik niets meer toe te voegen heb aan wat de pers te vertellen zal hebben.

Mijn dank gaat alvast uit naar Raf (+), Anneke, Peter, Ziggy, Tom, Joan, Luk, Jan en den Bob zelf natuurlijk, in de eerste plaats.