De Grijze Man loopt van het Noord-Station naar zijn werk in de Koolstraat. Zoals altijd mijmerend met zijn hoofdtelefoon op. Vandaag zal hij net als zijn collega’s op het kabinet van de minister moeten wachten op het einde van de laatste ministerraad van het jaar. Aan de ingang van de Belfiustoren staat weer een rij medewerkers van de staatsbank aan te schuiven. Sinds de aanslagen in Parijs van half november hebben ze geleerd braafjes de private veiligheidsagenten voor de deur inzage te geven in hun rugzakken, aktentassen en handtassen. Ga zo je werk binnen, denkt de Grijze Man. Nog niet eerder heeft hij gezien dat de brooddozen gecontroleerd werden. Daarin zou nochtans voldoende semtex passen om het veiligheidsniveau weer op maximale hoogte te brengen.

Tientallen agendapunten moeten de ministers traditiegetrouw afwerken vóór het kerstreces aanbreekt en iedereen moe en hopelijk tevreden de kerstvakantie kan beginnen. Ach, het zal wel niet lang duren, die ministerraad, zei de vrouw van de Grijze Man gisterenavond. Iedereen snakt toch naar de vakantie? Daar is de Grijze Man niet zeker van.

Op het Rogierplein passeert hij een zwarte man met een witte sweater. Daarop staat de tekst RESIST en daaronder PARIS. In de ruimte tussen beide woorden prijkt het silhouet van een Kalasjnikov. Welke weerstand tracht de man hiermee te promoten, vraagt de Grijze Man zich af.

Voor ministers hangt van die laatste bijeenkomst van het jaar in de speciale zaal op het kabinet van de minister-president bijzonder veel af. Daarvoor willen ze dus wel wat overuren doen. Miljoenen schuiven heen en weer. Projecten, beheersovereenkomsten, ontwerpdecreten en besluiten waar maanden aan voorbereid, onderhandeld en gerekend is, krijgen vandaag hun finale beslag. Via de pers zal de publieke opinie uitmaken wie zijn werk gedaan heeft, wie gebuisd is en wie zich onderscheiden heeft. Het belangrijkste punt dat voor de minister van de Grijze Man op de agenda staat, is de beheersovereenkomst met de VRT.

Daarover staat trouwens al een stuk in De Morgen, heeft woordvoerster Eva een half uur geleden al ge-sms’t. Uit de inhoud van het artikel blijkt dat er heel wat zaken die officieel nog moeten worden beslist, al aan een krant werden gelekt, zoals dat men dat in Wetstraatees noemt. In de Nieuwstraat lopen ouders met een kinderwagen of met kleuters aan elke hand hun kroost weg te brengen naar de kinderkribbe of school. Straks zullen de ministers misschien wel een deal sluiten om de laatste knelpunten van de laatste ministerraad weg te werken. Of niet. Maar daar denkt de Grijze Man nu nog liever niet aan.

Het 250-tal kabinetsmedewerkers van de Vlaamse ministers heeft de voorbije weken verschrikkelijk hard moeten werken of toch veel overuren gemaakt, bedenkt de Grijze Man. Die laatste bedenking voegt hij toe om de mensen die écht fysiek zware arbeid verrichten en ook overuren hebben gemaakt, zoals zijn vrouw die leerkracht is, niet voor het hoofd te stoten.

Zelfs de Grijze Man zelf heeft hard gewerkt. Al is dat zijn collega’s niet steeds opgevallen. Het werk dat de Grijze Man doet, kan hij immers net zo goed thuis doen. Om op te schrijven wat de minister volgens hem best in een toespraak uitspreekt, wat de minister in veel gevallen toch niet doet, moet hij niet tot ’s avonds laat op zijn bureau in Brussel zitten. En hier en daar wat raad geven, vragen stellen of zijn mening verkondigen kan net zo goed via de telefoon, mail of sms gebeuren dan van man tot man of vrouw, of in een zoveelste meeting zoals vergaderingen op een hoger niveau nu worden genoemd.

In de etalage van de Inno staan de paspoppen met zwarte lingerie te pronken. Zwart lijkt het kleur voor de tijd van het jaar. Tegenwoordig hebben de paspoppen kleine borsten, merkt de Grijze Man op. Hij is al oud genoeg om zich te herinneren dat de paspoppen vroeger grote cups hadden, een tijdje zelfs met priemende tepels. Zijn gedachten maken rare sprongen. De minister noemde hem deze week nog onze kanarie in de koolmijn, bedenkt hij als hij de Koolstraat inslaat.

Was het een compliment? Misschien wel. Hoewel. Het minste dat je uit die uitspraak óók nog kunt afleiden, is dat de Grijze Man volgens de minister niet bij de mijnwerkers hoort van wie hij de ploegbaas is. Als hij uit de lift komt, ziet de Grijze Man op zijn ruime kantoor al licht branden. De kabinetschef en de adjunct-kabinetschef Media zitten er over de kranten gebogen.

Enkele minuten later komt ook Eva de drukte verhogen. Even toch, dan trekken de drie mijnwerkers zich terug in het kantoor van de minister, die daar nu even geen kanarie bij hoeft. Gelukkig komt Ziggy de Grijze Man gezelschap houden. Ziggy is zwaar verkouden. Dat vind ik nu eens flink van jou, complimenteert de Grijze Man zijn jonge collega. Ziek zijn en toch het engagement opbrengen om hier zo vroeg te zijn voor de laatste ministerraad.