De treinen en de stations waren als een ballon na drie dagen: voor twee derden leeggelopen. De derde opeenvolgende dag van dreigingsniveau vier in de hoofdstad gaf Brussel weer het gezicht van een dode, lege stad. Het kabinet Gatz daarentegen blaakte van levenslust.

Het was de minister zelf, die erop aangedrongen heeft om gewoon voort te doen zoals anders, wist een van de raadgevers, toen ze op een kluitje maandagmiddag de leegte van Brussel stonden te becommentariëren aan de deur van het kabinet. Iedereen geloofde hem. Had de minister niet op zijn Facebook die Engelse slogan gepost, uit het tijdperk van Churchill in een Londen dat gebukt ging onder de Tweede Wereldoorlog: KEEP CALM AND CARRY ON?

Kabinetssecretaris Fabienne had de avond voordien iedereen een sms gestuurd dat er wel degelijk gewerkt zou worden, die maandag, en dat er in versterkte bewaking aan de toegang van het gebouw was voorzien. Maar toen de Grijze Man aan het kabinet arriveerde, was er geen enkele bewaker te bespeuren. Er zat zelfs niemand aan de balie. De Grijze Man keek op zijn horloge. Tien voor acht. Ach ja, het is niet omdat het dreigingsniveau stijgt, dat bewakers vroeger moeten beginnen, begreep hij.

Maar tijdens de eerste ochtendvergadering, het agenda-overleg, bleek er toch ergens een probleem te bestaan. De onthaalbalie aan de toegang van het kabinetsgebouw bleef maar onbemand. Een misverstand? Het werd na een telefoontje van Fabienne snel uit de weg geruimd. Het misverstand natuurlijk, niet het kabinet.

Het personeel van de minister heeft die ochtend wel wat hindernissen moeten overwinnen. Sommigen zaten bijvoorbeeld vast in een trein, want de noord-zuidverbinding was een poosje afgesloten. Ignace kwam daardoor ei zo na te laat op de wekelijkse vergadering van de perscel, die voor het eerst plaats zou vinden. Gelukkig bezat hij de tegenwoordigheid van geest om in Brussel-Zuid een taxi te nemen. Op die meeting, had woordvoerster Eva aangekondigd, zouden alle vier de leden van de perscel en niemand anders, zelfs de minister of de kabinetschef niet, de gelegenheid krijgen om eerlijk hun gedacht te zeggen over de gang van zaken. Dan wil niemand zijn kat sturen.

Maar van dat eerlijk hun gedacht zeggen is helaas niets in huis gekomen. Op de vertrouwde klaagzang van de Grijze Man na, dat de insteken voor zijn speechen alweer te laat waren, véél te laat zelfs. Sms’sen van vrienden en vriendinnen, richtlijnen van de partners en bezorgde telefoons van ouders en grootouders verstoorden de geplande werkzaamheden van de perscel. Een dochter vroeg haar vader zich elk uur te melden, want ze geloofde dat wereldoorlog drie was uitgebroken. Een vriendin meende dat er elk moment een chemische aanval op Brussel zou volgen. Een oma waarschuwde voor terroristenbendes die ze door de stad had zien zwerven, op tv. En de minister kwam tot twee keer toe met een smoes de vergadering binnenvallen om wat te luistervinken.

In werkelijkheid was het gevaar voor het onder bedreigingsniveau vier belegerde Brussel veel minder groot. Op het kabinet van Gatz viel alleen een poging tot vergiftiging te noteren, gericht tegen de woordvoerster. Iemand had haar een broodje kip curry bezorgd, zogezegd afkomstig van de vertrouwde broodjesverkoper om de hoek, net vooraleer die had besloten zijn deuren te sluiten wegens een gebrek aan klandizie. Ze stak een klein hapje in haar kleine mondje en riep luid uit: eikes deze curry is zuur!

Waarop de Grijze Man, die bij zijn collega’s een reputatie van gewezen paracommando hoog te houden heeft, het broodje aanviel, het met een schouderworp neutraliseerde en er zijn sterke tanden in zette. Je hebt gelijk, het is zuur, kon hij nog uitbrengen vóór hij zeker zou zijn neergezegen, moest Eva niet stoïcijns geantwoord hebben: kom, laat ons gauw een pizza gaan eten. Ik trakteer.

Zo ontdekten ze op de Emile Jacqmainlaan restaurant Il Colosseo, dat in dreigingsniveau vier geen reden tot sluiten zag. De Grijze Man waagde het niet om ook daar het Nederlands van de bediening eens te testen.