Je leest er in onze kranten niets over, maar een recordaantal sportliefhebbers overal ter wereld is deze dagen in de ban van hun sport. Van 4 februari al en nog tot 29 maart vindt in Australië en Nieuw-Zeeland het wereldkampioenschap cricket plaats. De wedstrijd India – Pakistan van afgelopen weekend werd bekeken door één miljard mensen.

Eerlijk gezegd, de regels van cricket zijn me een raadsel. Al ken ik er wel iets van. Ik weet dat het een sport is met twee teams van elf spelers, met bats en een groot terrein met in het midden een strook van ongeveer twee op twintig meter (de pitch) met aan beide uiteinden een set (wicket) van drie paaltjes (stumps) die in de grond steken met dwarsplankjes erover (bails). De cricketbal kan niet tussen de stumps van de wicket door, die twintig meter uit elkaar staan. De batsman die de bal naar zich toegeworpen krijgt, moet ervoor zorgen dat de bal niet tegen zijn wicket komt. Het spel is ingewikkeld en heeft nog het meeste weg van honkbal (baseball), waarin de twee teams ook een slagbeurt afwisselen met een veldbeurt. Enfin, wie meer over de regels van cricket wil weten, vindt mits een googel wel elders op het internet zijn gading.

In 2009 speelde Sheraz Rafi voor België als wicket-keeper op de European Cricket Cup in Spanje.

Het was mijn vriendelijke collega Sheraz Rafi die me erop wees dat het wereldkampioenschap cricket aan de gang is. Sheraz, die van Pakistaanse afkomst is, was vorig weekend ’s nachts opgebleven om de wedstrijd van Pakistan tegen India te volgen op de satelliet-tv van zijn ouders in Antwerpen. Hij heeft voor België nog cricket gespeeld, als wicket-keeper, naar zijn zeggen ‘de belangrijkste positie op het veld’. Sheraz wist te vertellen dat 31 Pakistanen zelfmoord hadden gepleegd omdat India van Pakistan had gewonnen. In de Adelaide Oval van Adelaide in Australië, met een capaciteit van 55.000 toeschouwers, versloeg India Pakistan met 76 runs.

De rivaliteit tussen Pakistan en India is algemeen gesproken al enorm, maar inzake cricket is ze bijzonder fanatiek. Op de website van USA Today vond ik een artikel terug onder de titel “More People Watched the Pakistan – India World Cup Cricket Match Than Anything Else Ever”, vrij vertaald als ‘Meer mensen bekeken de wereldcup-wedstrijd Cricket Pakistan – India dan om het even wat anders”.

De Superbowl werd volgens USA Today bekeken door 114,8 miljoen kijkers, de Premier League wedstrijd Manchester City – Arsenal van enkele weken geleden zou zelfs door 650 miljoen mensen zijn bekeken. De Amerikaanse site erkent zelf dat dit aantal een schatting is die een mooie krantentitel oplevert. Maar het klopt wel dat de wedstrijd kón bekeken worden in 650 miljoen woningen ter wereld. Wel, Pakistan – India van 15 februari verpulverde dus dat record met één miljard toeschouwers.

Het is boeiend om zien hóe al die mensen naar de wedstrijd keken. Via volgende link (http://mashable.com/2015/02/17/cricket-india-pakistan-billion/) kan je een reeks prachtige foto’s zien van hoe fans in India en Pakistan de wedstrijd volgden. Ik had, tot voor Sheraz erover vertelde, alleszins nog niet gehoord over het wereldkampioenschap cricket, noch over de wedstrijd Pakistan – India, noch over het feit dat ongeveer één op zeven wereldburgers op 15 februari naar die wedstrijd heeft gekeken.

Of de Vlaamse televisiezenders erover hebben bericht, heb ik niet gecheckt, maar de kranten hadden er volgens Gopress geen aandacht voor. Onze kranten hadden het over allerlei ander belangrijk nieuws: carnaval, de aanslag in Kopenhagen, de oorlog in Oekraïne, de staking van de spelers van Racing Mechelen, de herdenking van de treinramp van Buizingen, de alcoholbeperkingen bij de scouts, …

Eén krant opende de voorpagina met het nieuws dat het erop lijkt dat, na het overlijden van vier paarden in een manège in Alken, een dodelijk virus opnieuw opduikt in Limburg. En dat slechte nieuws kon op 19 februari, na de dood van een vijfde paard, worden bevestigd, op blz. 21. Moeten we ons nu ongerust maken of niet?